بررسی ایمنی‌زایی کاندید واکسن نوترکیب ناحیه اتصالی نوروتوکسین بوتولینوم تیپ E بر پایه کیتوسان به روش مخاطی

زمینه و هدف: سندروم بوتولیسم توسط سروتیپ‌های A تا G نوروتوکسین باکتری‌های جنس کلستریدیوم ایجاد می‌شود. زیرواحد اتصالی نوروتوکسین به‌علت داشتن خاصیت ایمونوژنی، کاندید مناسبی جهت تهیه واکسن است. در این تحقیق ایمنی‌زایی کاندید واکسن نوترکیب ناحیه اتصالی نوروتوکسین بوتولینوم تیپ E بر پایه کیتوسان به روش مخاطی بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، نانوذرات کیتوسان حاوی پروتئین rBoNT/E با روش ژلاسیون یونی، تهیه و به‌صورت خوراکی و داخل بینی به موش تجویز شد. پس از هر تجویز، تیتر آنتی‌بادی IgG با روش ELISA سنجش شد. در نهایت، تمام گروه‌ها با نوروتوکسین فعال بوتولینوم تیپ E چالش شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون دانکن تحلیل واریانس مکرر بررسی گردید. سطح معنی‌داری، 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: تیتر آنتی‌بادی IgG پس از هر بار تجویز در همه گروه‌های مورد آزمون (بجز گروه‌های کنترل) افزایش یافت. طبق نتایج چالش با نوروتوکسین فعال بوتولینوم تیپ E، موش‌هایی که با نانوذرات حاوی آنتی‌ژن به‌صورت خوراکی و داخل بینی ایمن شده بودند، همچنین موش‌هایی که تنها آنتی‌ژن را به‌صورت خوراکی دریافت کردند، توانستند 500 برابر LD50 را تحمل کنند. گروهی‌که به‌صورت داخل بینی با آنتی‌ژن به تنهایی ایمن شده بود نیز 2000 برابر LD50 را تحمل کرد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از نانوذرات کیتوسان، افزایش معنی‌داری در میزان ایمنی‌زایی آنتی‌ژن نوترکیب نوروتوکسین بوتولینوم در روش خوراکی و داخل بینی ندارد (05/0<p)؛ حتی در روش داخل بینی، موجب افت ایمنی‌زایی نیز می‌شود.